Comparative Analysis of the Effect of Remote Working and Working in a Workplace Environment on Job Satisfaction
Abstract views: 273
/ 
PDF downloads: 118
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.10445075Keywords:
Flexible Working, Remote Working, Job SatisfactionAbstract
Remote working, which started to come to the fore with the COVID-19 pandemic that was effective worldwide in 2019, continues to exist as an important working model in ensuring continuity in working life during crisis periods. The movement of the workforce away from traditional business models through remote working has brought about the problem of job satisfaction. For this reason, this study was prepared to reveal the effect of remote working and working in the workplace on job satisfaction. This study collected data via survey method on academicians, bankers, teachers, call center employees and software engineers. The twenty-item short version of the Minnesota Job Satisfaction Inventory was used in the study. Data obtained from 546 participants were analyzed with T-Test, ANOVA and correlation tests with SPSS package 23 program. According to the analysis results, Pearson correlation method was used to compare the satisfaction levels obtained in remote working and working in the workplace environment. Accordingly, the relationship between job satisfaction scores in the workplace and remote working was found to be statistically significant (p <.05). Accordingly, it was determined that the satisfaction level of the participants in remote work was higher than the satisfaction level they achieved in the workplace environment. However, it has been determined that academicians have higher satisfaction levels in remote work than other professional groups. While the professional group with the lowest satisfaction level in remote work is teachers, another important result of the study is that single participants have higher satisfaction levels in remote work than married participants.
References
Akıncı, A. (2013). Siyaset Ahlakı İle İş Ahlakına Teorik Bir Bakış. İş, Güç Endüstri İlişkileri Ve İnsan Kaynakları Dergisi, 15 ( 2), 82-96.
Aktan, C., C. (2001). Siyasal Ahlak Ve Siyasal Yozlaşma, Yolsuzlukla Mücadele Stratejileri, Ankara: Hak-İş Yayınları.
Aktaş, K. (2014). Etik-Ahlâk İlişkisi Ve Etiğin Gelişim Süreci, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Ve Yönetim Dergisi, 22-32.
Aktaş, Y. and Cesur, E., E. (2015). Bir Bakışta İnsan Kaynakları Yönetimi, Bursa: Dora Yayınları
Arslan, M. and Berkman, Ü. (2009). Dünya’da ve Türkiye’de İş Etiği ve Etik Yönetimi, İstanbul: Türk Sanayici ve İş Adamları Derneği, Yayın No: TÜSİAD/T-2009-06-492.
Arslan, M. (2005). İş ve Meslek Ahlâkı, Ankara: Siyasal Kitabevi.
Ayni, M. A. (1939). Türk Ahlakçıları, İstanbul: Nüve Ajans, Birinci Baskı.
Bahar, E. (2014). Meslek Etiği, Ankara: Detay Yayıncılık.
Bayraktaroğlu, S. and Yılmaz Ersoy, S. (2012). İnsan Kaynakları Yönetiminde İş Etiği Uygulamaları ile Örgütsel Performans Arasındaki İlişki: Fortune Türkiye En Büyük 500 Şirket Örneği, İş Ahlakı Dergisi, 5 (10), 117-148.
Bektaş Ç. (2016). İş Ahlakı ve Sosyal Sorumluluk, İstanbul: Beta Yayınları
Bektaş, Ç. (2020). Etik Dışı Davranışlar, S. Polatcı (Ed). Kuramsal Temelleriyle Örgütsel Davranış Ölçekleri Rehberi içinde (ss. 73-83). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Bozkurt, S. and Doğan, A. (2013). İş Değerleri ile İş Etiği Arasındaki İlişkinin İncelenmesi: Kamu ve Özel Sektör Çalışanlarına Yönelik Bir Araştırma, Business and Economics Research Journal, 4(4), 71-86.
Büte, M. (2011). Algılanan Örgüt İkliminin Ahlaki Olmayan Davranışlar Üzerindeki Etkilerinin Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 25 (2), 103-122.
Celep, C., Doyuran, Ş., Sarıdede, U. and Değirmenci, T. (2004). Eğitim Örgütlerinde Çok Boyutlu İş Etiği ve Örgütsel Adanmışlık. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı, 6-9 Temmuz, İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Malatya
Djurkovic, J. And Maric, R. (2010).The Influence of Human Resource Management on Improvement of Busıness Ethics, Perspectives of Innovations, Economics & Business, 4 (1), 77-79.
Doğan, S. and Karataş, A. (2012). Örgütlerde Sosyal Sorumluluk Bilinci ve Güven Ortamının Oluşturulmasında Etiğin Önemi, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 26 (1), 93-109.
Doğan, S. and Kılıç, S. (2008). İlişki Yönetiminde İç ve Dış Müşteri Memnuniyetinin Sağlanması, Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi İİBF Dergisi, 10 (14), 60-87.
Ergün, N. (2009). Örgütlerde Ahlak Dışı Davranışların Nedenleri ve Çalışanlara Yönelik Ahlak Dışı Davranışların Havayolu Taşımacılığı Sektörü Açısından İncelenmesi, İş Güç Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 11(3), 149-168.
Gül H. (2006). Ahlak Dışı Davranışlar ve Ussallaştırılması: Devlet Hastanelerinde Bir Uygulama, Selçuk Üniversitesi Karaman İ.İ.B.F. Dergisi, 9 (10), 65-79.
Güler, E., G. and Yükselen, C. (2010). Hotel Employees' Beliefs On Unethical Behavior, Social Responsibility Journal, 6 (2) 252-267.
Güney, S.(2006). Ahlaki Liderliğin Kavramsallaştırılması ve Ahlaki Yönetimde Liderliğin Rolü, Yönetim ve Ekonomi,13 (1), 135-138.
Kıngır S. and Okçu, V. (2011). Etik Liderlik, Yönetimde Çağdaş Ve Güncel Konular (Ed. İsmail Bakan), Ankara: Gazi Kitabevi.
Mishra A., K. and Aithal, P. S. (2023). Building Ethical Capital Through Human Resource, International Journal Of Management, Technology, And Social Sciences (Ijmts), 8 (1), 1-15.
Orman, S. and Parlak, Z. (2009). İşletmelerde İş Etiği, İstanbul: İstanbul Ticaret Odası Yayınları, Yayın No:2009-23.
Özdaşlı, K. and Derya, S. (2011). Yönetim Ve Ahlak, İşletme Etiği (Ed: Zeyyat Sabuncuoğlu). İstanbul: Beta Yayınları.
Özel, İ. (2013). Kur’ân Ekseninde Narsizm Ve Din, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6 (28), 248-268.
Özgener, Ş. (2002). İmalat Sanayi İşletmelerindeki Kamu Ve Özel Sektör Yöneticilerinin İş Ahlâkına İlişkin Tutumları, Amme İdaresi Dergisi, 35(1), 167-180.
Özgener, Ş. (2009). İş Ahlâkının Temelleri: Yönetsel Bir Yaklaşım, 1. Baskı, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Primelaux, P. and Stieber, J. (1994). Profit Maximization: The Ethical Mandate Of Business, Journal Of Business Ethics, 13 (4), 287-294.
Sever, A., K. (2009). Kul Hakkı. 3. Baskı. İstanbul: Işık Yayınları.
Şen, M., L. (2010). T. C. Başbakanlık Kamu Görevlileri Etik Rehberi, Ankara.
Takala, T. (2005). Postmodern Business Ethics-Is It Possible, Is It Relevant? Electrical Journal Of Business And Organization Ethics, 3 (1), Http://Www.Jyu.Fi/Ejbo/Archive/Takala3.Html, (08.04.2005).
Töre, E. (2006). The Effect Of Organizational Climate And Organizational Commitment On Unethical Behavior At Work, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Varinli, İ. (2004). Hizmet İşletmelerinde Çalışanların Ahlak Olmayan Davranışlarına İlişkin Değerlendirilmesi, Journal Of Ege Akademik Bakış¸ 1 (2), 44-53.
Velasquez, M., G. (1988). Business Ethics: Concepts And Cases, New Jersey: Prentice Hall.
Winstanley D., Woodall, J. and Edmund, H. (1996). Business Ethics And Human Resource Management Themes And İssues, Personnel Review, 25 (6), 5-12.
Wong, S., C., K. (1998). Staff Job-Related Ethics Of Hotel Employees İn Hong Kong, International Journal Of Contemporary Hospitality Management, 10 (3), 107-115.
www.Philiphumbert.Com (Access Date:11.02.2015).
Yıldırım, A. and Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, 5. Baskı, Ankara: Seçkin Yayınları.
Zaim, H. (2012): İş Hayatında Erdemli İnsan, Utesav (Uluslararası Teknolojik Ekonomik ve Sosyal Araştırmalar Vakfı), İstanbul: Empati Matbaacılık
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
Copyright (c) 2023 Journal of Academic Opinion
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
