İnsan Kaynakları Yönetiminde İş Ahlakı ve İş Ahlakına Uygun Olmayan Davranışlar
Özet Görüntüleme: 232
/ 
PDF İndirme: 90
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.10444423Anahtar Kelimeler:
İKY, Ahlak, İş Ahlakı, Etik Dışı DavranışlarÖzet
Bu çalışmanın temel amacı insan kaynakları yönetiminde iş etiği kavramını ve iş etiğini oluşturan bileşenleri açıklamaktır. Ayrıca insan kaynakları yönetiminde iş etiğine uymayan davranışlar anlatılmaktadır. Bu çalışmada doküman analizi yöntemi kullanılmıştır. Bu yöntem, araştırmada doğrudan gözlem ve görüşmenin mümkün olmadığı durumlarda yalnızca yazılı ve görsel materyaller kullanılır. Yani bu araştırmada dokümanların incelenmesi ve analiz edilmesi yöntem olarak kullanılmaktadır.
Ahlak kurumu toplumun bütünlüğünü sağlayan ve onu ayakta tutan en önemli kurumlardan birisidir. İş ahlakı esas olarak sosyal ahlakın ayrılmaz bir parçasıdır. Bu nedenle toplumsal ahlak oluşturulurken iş ahlakının da birlikte oluşturulması gerekir. İş ahlakı genel olarak üç temel unsurdan oluşur. Bunlar; çalışma ahlakı, meslek ahlakı ve işletmecilik ahlakıdır. Kimyadaki "bileşik kaplar prensibinde” olduğu gibi bu üç unsur birbirini destekler. İş ahlakı ilkelerinin göz ardı edildiği toplumlarda bu üç unsur birlikte azalır. Bu azalma ahlaki olmayan davranışların artmasına neden olur. İş ahlakı ilkelerine uyulmayan bir toplumda; Ayrımcılık, adam kayırma, yolsuzluk, rüşvet, zimmete para geçirme, çatışma, şefkat ve yakınlık kullanma, şiddet, cinsel taciz, dogmatik davranışlar, kibir, üstünlük taslama gibi toplumsal hastalıklar artar. Bu toplumsal hastalıkların önlenmesi için toplumsal ahlakın ve iş ahlakının oluşturulması gerekmektedir. İş ahlakına uymayan davranışların daha iyi anlaşılabilmesi için öncelikle iş ahlakı kavramı anlatılmaktadır. Daha sonra iş ahlakının tanımı yapılmakta ve iş ahlakının üç alt bileşeni (iş ahlakı unsurları) açıklanmaktadır. Devamında insan kaynakları yönetimi ve iş ahlakına uymayan davranışlar on alt başlıkta anlatılmaktadır
Referanslar
Akıncı, A. (2013). Siyaset Ahlakı İle İş Ahlakına Teorik Bir Bakış. İş, Güç Endüstri İlişkileri Ve İnsan Kaynakları Dergisi, 15 ( 2), 82-96.
Aktan, C., C. (2001). Siyasal Ahlak Ve Siyasal Yozlaşma, Yolsuzlukla Mücadele Stratejileri, Ankara: Hak-İş Yayınları.
Aktaş, K. (2014). Etik-Ahlâk İlişkisi Ve Etiğin Gelişim Süreci, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Ve Yönetim Dergisi, 22-32.
Aktaş, Y. and Cesur, E., E. (2015). Bir Bakışta İnsan Kaynakları Yönetimi, Bursa: Dora Yayınları
Arslan, M. and Berkman, Ü. (2009). Dünya’da ve Türkiye’de İş Etiği ve Etik Yönetimi, İstanbul: Türk Sanayici ve İş Adamları Derneği, Yayın No: TÜSİAD/T-2009-06-492.
Arslan, M. (2005). İş ve Meslek Ahlâkı, Ankara: Siyasal Kitabevi.
Ayni, M. A. (1939). Türk Ahlakçıları, İstanbul: Nüve Ajans, Birinci Baskı.
Bahar, E. (2014). Meslek Etiği, Ankara: Detay Yayıncılık.
Bayraktaroğlu, S. and Yılmaz Ersoy, S. (2012). İnsan Kaynakları Yönetiminde İş Etiği Uygulamaları ile Örgütsel Performans Arasındaki İlişki: Fortune Türkiye En Büyük 500 Şirket Örneği, İş Ahlakı Dergisi, 5 (10), 117-148.
Bektaş Ç. (2016). İş Ahlakı ve Sosyal Sorumluluk, İstanbul: Beta Yayınları
Bektaş, Ç. (2020). Etik Dışı Davranışlar, S. Polatcı (Ed). Kuramsal Temelleriyle Örgütsel Davranış Ölçekleri Rehberi içinde (ss. 73-83). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Bozkurt, S. and Doğan, A. (2013). İş Değerleri ile İş Etiği Arasındaki İlişkinin İncelenmesi: Kamu ve Özel Sektör Çalışanlarına Yönelik Bir Araştırma, Business and Economics Research Journal, 4(4), 71-86.
Büte, M. (2011). Algılanan Örgüt İkliminin Ahlaki Olmayan Davranışlar Üzerindeki Etkilerinin Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 25 (2), 103-122.
Celep, C., Doyuran, Ş., Sarıdede, U. and Değirmenci, T. (2004). Eğitim Örgütlerinde Çok Boyutlu İş Etiği ve Örgütsel Adanmışlık. XIII. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı, 6-9 Temmuz, İnönü Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Malatya
Djurkovic, J. And Maric, R. (2010).The Influence of Human Resource Management on Improvement of Busıness Ethics, Perspectives of Innovations, Economics & Business, 4 (1), 77-79.
Doğan, S. and Karataş, A. (2012). Örgütlerde Sosyal Sorumluluk Bilinci ve Güven Ortamının Oluşturulmasında Etiğin Önemi, Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 26 (1), 93-109.
Doğan, S. and Kılıç, S. (2008). İlişki Yönetiminde İç ve Dış Müşteri Memnuniyetinin Sağlanması, Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi İİBF Dergisi, 10 (14), 60-87.
Ergün, N. (2009). Örgütlerde Ahlak Dışı Davranışların Nedenleri ve Çalışanlara Yönelik Ahlak Dışı Davranışların Havayolu Taşımacılığı Sektörü Açısından İncelenmesi, İş Güç Endüstri İlişkileri ve İnsan Kaynakları Dergisi, 11(3), 149-168.
Gül H. (2006). Ahlak Dışı Davranışlar ve Ussallaştırılması: Devlet Hastanelerinde Bir Uygulama, Selçuk Üniversitesi Karaman İ.İ.B.F. Dergisi, 9 (10), 65-79.
Güler, E., G. and Yükselen, C. (2010). Hotel Employees' Beliefs On Unethical Behavior, Social Responsibility Journal, 6 (2) 252-267.
Güney, S.(2006). Ahlaki Liderliğin Kavramsallaştırılması ve Ahlaki Yönetimde Liderliğin Rolü, Yönetim ve Ekonomi,13 (1), 135-138.
Kıngır S. and Okçu, V. (2011). Etik Liderlik, Yönetimde Çağdaş Ve Güncel Konular (Ed. İsmail Bakan), Ankara: Gazi Kitabevi.
Mishra A., K. and Aithal, P. S. (2023). Building Ethical Capital Through Human Resource, International Journal Of Management, Technology, And Social Sciences (Ijmts), 8 (1), 1-15.
Orman, S. and Parlak, Z. (2009). İşletmelerde İş Etiği, İstanbul: İstanbul Ticaret Odası Yayınları, Yayın No:2009-23.
Özdaşlı, K. and Derya, S. (2011). Yönetim Ve Ahlak, İşletme Etiği (Ed: Zeyyat Sabuncuoğlu). İstanbul: Beta Yayınları.
Özel, İ. (2013). Kur’ân Ekseninde Narsizm Ve Din, Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 6 (28), 248-268.
Özgener, Ş. (2002). İmalat Sanayi İşletmelerindeki Kamu Ve Özel Sektör Yöneticilerinin İş Ahlâkına İlişkin Tutumları, Amme İdaresi Dergisi, 35(1), 167-180.
Özgener, Ş. (2009). İş Ahlâkının Temelleri: Yönetsel Bir Yaklaşım, 1. Baskı, Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Primelaux, P. and Stieber, J. (1994). Profit Maximization: The Ethical Mandate Of Business, Journal Of Business Ethics, 13 (4), 287-294.
Sever, A., K. (2009). Kul Hakkı. 3. Baskı. İstanbul: Işık Yayınları.
Şen, M., L. (2010). T. C. Başbakanlık Kamu Görevlileri Etik Rehberi, Ankara.
Takala, T. (2005). Postmodern Business Ethics-Is It Possible, Is It Relevant?, Electrical Journal Of Business And Organization Ethics, 3 (1), Http://Www.Jyu.Fi/Ejbo/Archive/Takala3.Html, (08.04.2005).
Töre, E. (2006). The Effect Of Organizational Climate And Organizational Commitment On Unethical Behavior At Work, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Marmara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
Varinli, İ. (2004). Hizmet İşletmelerinde Çalışanların Ahlak Olmayan Davranışlarına İlişkin Değerlendirilmesi, Journal Of Ege Akademik Bakış¸ 1 (2), 44-53.
Velasquez, M., G. (1988). Business Ethics: Concepts And Cases, New Jersey: Prentice Hall.
Winstanley D., Woodall, J. and Edmund, H. (1996). Business Ethics And Human Resource Management Themes And İssues, Personnel Review, 25 (6), 5-12.
Wong, S., C., K. (1998). Staff Job-Related Ethics Of Hotel Employees İn Hong Kong, International Journal Of Contemporary Hospitality Management, 10 (3), 107-115.
www.Philiphumbert.Com (Access Date:11.02.2015).
Yıldırım, A. and Şimşek, H. (2006). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri, 5. Baskı, Ankara: Seçkin Yayınları.
Zaim, H. (2012): İş Hayatında Erdemli İnsan, Utesav (Uluslararası Teknolojik Ekonomik Ve Sosyal Araştırmalar Vakfı), İstanbul: Empati Matbaacılık
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2023 Journal of Academic Opinion
Bu çalışma Creative Commons Attribution 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
